Interview - Josha - Utrecht

Josha woont op dit moment met vijf huisgenoten in Utrecht en studeert aan de kunstacademie in Den Haag. Tijdens haar studie heeft Josha meerdere lezingen gevolgd over kraken en de bureaucratie achter wonen en eigendom en ze heeft een buitengewon e interesse als het gaat over de huidige woningmarkt. 

Woonprotesten

Ik ben in september bij het woonprotest geweest in Amsterdam. Ik studeer in Den Haag dus ik denk dat ik 14 November ook naar het woonverzet daar ga. Ik vond het woonprotest heel fijn. Ik ga wel vaker naar protesten en ik vond het woonprotest qua gevoel en sfeer erg vergelijkbaar met de klimaatmars. Je voelt de solidariteit onder elkaar. Het is enerzijds fijn om je samen hard te maken voor iets, anderzijds maakt het mij ook boos om te zien hoeveel mensen zich hiervoor moeten uitspreken. Hoeveel mensen hier blijkbaar last van hebben. 

Voor studenten is het ruk. Kamers zijn amper te krijgen, de prijzen zijn hoog en het is niet fraai hoe mensen behandeld worden. Dat geldt helemaal voor internationale studenten. Maar voor ouderen is de situatie op de woonmarkt soms nog erger. Mijn neef wil graag kopen met zijn vriendin en kindje, dat is nog veel lastiger en geeft ook veel stress. Dat vind ik echt het lastige van de hele woonsituatie. Het voelt het soms zo hopeloos, dan denk ik weleens dat het allemaal niks meer uitmaakt en toch hoop je dat je iemand aan het denken zet.

Het idee dat iemand je bewust benadeelt of dat je in iemands huis woont die nare dingen doet dat gaat mij heel erg aan. Onzekerheid vanuit de verhuurder vind ik echt heel lastig, mensen weten niet wat hun rechten zijn, en verhuurders kunnen huurders heel makkelijk bang maken. Als huurder weet je gewoon niet zo goed wat je wel en niet kan doen. Het feit dat iemand zo met je kan spelen, dat maakt mij zorgen omdat ik vooral ook weet omdat ik niet de enige ben. Er zijn altijd rotte appels in de maatschappij, maar dit is wel echt een plek waar het erg tot uiting kan komen. Aan de ene kant denk je ook nog “ik heb wel een kamer,” dat relativeert en je probeert het ergens positief in te zien. Ik heb bijvoorbeeld nog nooit naar huis moeten gaan omdat ik geen kamer had. Vergelijkbaar met anderen heb ik geen zorgen dat ik niet kan eten. Aan de andere kant weet ik ook dat ik met mijn lening een schuld aan het opbouwen ben om gewoon te leven, terwijl op bepaalde plekken zo veel geld zit.

Wat heb je als mens nodig? Dat zou de vraag moeten zijn. Ik vind in essentie geld iets om energie mee uit te wisselen. Het is handig dat je geld hebt om snel wat uit te wisselen maar het is een gekke constructie dat we een woning hebben omdat die uiteindelijk meer geld waard wordt en niet omdat het voorziet in onze menselijke behoefte . 

Ik vraag mij soms wel af hoe het toch kan zijn dat mensen in Nederland gemiddeld gezien veel oppervlakte bezitten en hoe het tegelijkertijd kan dat zoveel mensen op zoek zijn naar een woonruimte. Als je dat afzet tegen wat je als mens nodig hebt dan klopt het ergens niet. Wonen zou om wonen moeten gaan en het lijkt nu veel te veel gericht te zijn op het hebben van financiële waarde. Als je daarbij optelt dat er ook heel woningen leegstaan dan ben ik echt van mening dat we een soort loophole voor het systeem moeten hebben.

Hoe ziet zo'n loophole eruit?

Wat mij betreft ligt het antwoord niet in de huidige anti-kraak woningen. Je bent dan toch op een of andere manier een waarde uitwisseling aan het doen. Je betaalt voor een woning maar krijgt er eigenlijk net niks voor terug. Je hebt bijvoorbeeld helemaal geen zekerheid in het hebben van een woonruimte. De onzekerheid dat je er elk moment uit moet zorgt er voor dat je nooit echt kunt investeren in je omgeving. Je wordt op die manier tegenhouden om echt tijd en energie te steken in de plek waar je bent, je kunt er geen zorg in stoppen. Het is een slopende manier van leven, maar het lijkt voor sommige de enige oplossing omdat het betaalbaar is. Het geeft echter zo veel onzekerheid, omdat je er elk moment eruit gezet kan worden. Daarnaast hangen er naar mijn idee hele vage wetten om anti-kraak, wat er voor zorgt dat mensen hun rechten niet goed weten en alleen van plek naar plek gaan.

Ik geloof daarom meer in kraken. Deze manier vind ik beter omdat je hierin veel meer zeggenschap hebt. Op deze manier kan je een ruimte bewonen zoals jij het wilt, je kunt wat maken van de plek die jij bewoont. Het is riskanter, maar geeft je uiteindelijk meer zekerheid en is wat mij betreft de loophole die we nodig hebben om balans te krijgen in de woningmarkt.

Hoe zie jij jouw toekomst op de woningmarkt?

Ik ben heel erg een dromer dus ik blijf het nadenken over mijn toekomst een beetje vooruit schuiven. Ergens hoop ik dat ik uiteindelijk een stukje grond kan krijgen en daar met andere mensen kan gaan samen wonen. Ik denk dat dat het meeste efficiënte vorm en effectieve manier van wonen is. Grond delen met meer mensen en zelfvoorzienend zijn. Deze droom zal waarschijnlijk heel moeilijk worden omdat de prijzen van eigendom steeds hoger worden. Het gaat bij het kopen van grond of een huis niet meer alleen om meer geld maar hopen op het betalen van het hoogste bedrag. Als koper moet je blind bieden waardoor je telkens een hoger bod moet gaan uitbrengen en in de tussentijd heb je geen enkel inzicht op de onderhandeling. Op deze manier kan het kopen van een woning nooit eerlijk zijn. Voor nu probeer ik zo min mogelijk over de toekomst van het zoeken naar een woning na te denken en misschien dat ik uiteindelijk het huis van mijn ouders overneem.