Interview - Jitte - Haarlem

Jitte woont samen met drie huisgenoten in Haarlem en heeft onlangs haar huurprijs laten taxeren. De huurprijs is verlaagd en ze woont nu voor een eerlijke prijs in haar kamer. We spraken met haar over woonprotesten, huurtaxaties en de toekomst. 

Waarom doen niet meer mensen een huurtaxatie? 

Als ik zelf niet had geweten van mijn rechten had ik het ook niet gedaan. Daarnaast denk ik ook dat er angst en onzekerheid is voor de verhuurder. Het is niet jouw huis, je hebt het immers niet gekocht maar huurt het van een ander en daarom heb je te maken met veel regeltjes en huisgenoten. Je hebt een contract getekend en bent akkoord gegaan, het voelt alsof de verhuurder de macht heeft ook al is dat niet zo.

Hoe kijk jij aan tegen het woonprotest van vorige maand ? 

Ik ben zelf niet naar het woonprotest geweest omdat ik er op dat moment geen tijd voor had, maar mijn huisgenoten zijn er wel geweest. Het lijkt mij wel leuk om te doen en ik vind het vooral ook belangrijk dat er meer aandacht voor komt, tegelijkertijd heb ik er wel mijn vraagtekens bij en vraag ik mij af of het helpt. Het woonprotest is nu geweest en vervolgens hoor je er niks meer over. Ik zou er heel graag wat aan willen doen maar ik zie het gewoon niet zo snel veranderen.

Waarom denk je dat het niet zo snel zal veranderen ?

Voor mijn gevoel is het vooral een geldkwestie, waarbij het meeste verdiend wordt door hoge partijen. Ik heb eigenlijk sowieso het idee dat onze leeftijdsgroep vergeten wordt. Er zijn op dit moment zoveel mensen die in dezelfde situatie als ik zitten dat het moeilijk zal zijn om het aanbod nog op de vraag aan te laten sluiten. Ik denk daarom het probleem meer zit bij de mensen die het aanbod beheren. Er zou meer regulatie moeten komen zodat je niet van die belachelijk hoge prijzen hebt en zodat bijvoorbeeld niet alleen mensen met rijke ouders een woning kunnen vinden.

Hoe is jouw situatie en die van vele anderen ?

Ik woon op dit moment in een kamer en deel mijn huis met drie huisgenoten. Het is een studentenhuis, dat betekent dat ik na mijn studie op zoek zal gaan naar iets anders. Maar eerlijk gezegd heb ik geen flauw idee waar ik straks terecht ga komen en ben ik er ook een beetje bang voor. Het voelt een beetje als je lening bij DUO. Je weet dat het er is, je weet dat het eraan zit te komen maar je kijkt er maar niet naar. Het zijn van die dingen waar je ’s nachts van wakker ligt en wat voor veel stress zorgt. Ik moet ergens aan een kamer of een woning komen, maar ik heb geen idee waar ik terecht kom. Dat is wel iets waar ik nu mee struggle. Ik ben er nu wel mee bezig door me in te schrijven en onderzoek te het doen over nieuwe woningen en ik ben ook be nieuwd hoe andere mensen het doen.

Heeft dat ook te maken met tijdelijke huurovereenkomsten?

Op zich vind ik het goed dat er tijdelijke huurovereenkomsten zijn. Het zorgt er namelijk voor dat er plekken vrij komen voor nieuwe studenten. Tegelijkertijd is het voor een verhuurder wel heel makkelijker om huurders op straat te zetten, en dan? Huizen worden steeds duurder, ik heb geen garantie dat ik een baan ga krijgen maar moet straks wel ergens naartoe. Ik vind de toekomst eigenlijk een beetje eng en hoop vooral dat ik straks niet bij een huisjesmelker terecht ga komen of veel geld kwijt ga zijn om een woning te vinden. Ik kan mij daarom heel erg vinden in zo’n protest. Het gaat om de vraag: Hoe kan dit straks? Hoe kan ik straks fatsoenlijk een huis vinden?

Zou jij dan wel weer een huurtaxatie doen?

Ja, dat denk ik wel. Uiteraard hoop je dat de relatie met je verhuurder niet direct op scherp komt te staan, maar tegelijkertijd zou ik ook willen weten waar ik aan toe ben. Ik zou het wel doen omdat ik er een goede ervaring mee heb, maar ik vind het vooral ook professioneel over komen. Ik vind het belangrijk dat ik als huurder niet met mij laat sollen en het is dan eigenlijk aan de verhuurder om er voor te kiezen of hij daar kinderachtig op wil reageren.