Twan, student in Utrecht, vertelt graag hoe hij de procedure ervaren heeft en hoe hij van zijn woning, die hij in het begin als een soort van dierentuin ervaarde, een thuis heeft gemaakt.

Hoe heb jij jouw woning gevonden?

Via Instagram werden er voor deze woning twee huisgenoten gezocht. Samen met mijn toenmalige huisgenoot hebben ik toen een DM gestuurd. Na een hospi zijn we samen aangenomen als nieuwe huurders. Nadat wij onze huurovereenkomst kregen viel het mij al direct op dat wij veel meer betaalden dan de jongens die er al woonden. Dat klopte voor mij gevoel niet.

Wat vond je van de huurprijs?

I k vond het hoog, maar ik accepteerde het in eerste instantie maar gewoon omdat ik er graag wilde wonen. Wij hebben het eigenlijk niet gehad over de hoogte van de huurprijs en ik ben daarom ook gelijk akkoord gegaan, mijn huisgenoot ook. Ik weet nog wel dat we wel wat vragen hadden over de huurovereenkomst maar zodra wij die stelden dan kregen we meteen te horen dat er voor ons tien anderen waren. We hadden eigenlijk geen andere keuze dan de huurovereenkomst te accepteren. 

Er zaten ook wel voordelen aan en vrienden van ons betaalden ook wel een vergelijkbare prijs. Nu konden we samen in één huis wonen en als die andere jongens er uitgingen dan konden wij zelf een hospi organiseren en twee vrienden uitnodigen voor de leegstaande kamers.

“het voelde heel sterk alsof het allemaal niet klopte”

Waarom heb je de huurprijs laten toetsen?

Omdat ik aan alles voelde dat het niet eerlijk was. Ik woonde echt in een soort van dierentuin, het klopte niet, alles was vies en goor. Het voelde heel sterk alsof het allemaal niet klopte, ook de manier waarop de communicatie verliep. De verhuurder zei bijvoorbeeld dingen als: “Ik heb al heel weinig huur gevraagd van de eerdere huurders dus ik ga het compenseren met jullie” en “alles wordt duurder”. Dat bevestigde voor mij alleen maar de oneerlijkheid die ik voelde.

Wat vond je ervan toe je hoorde dat je te veel betaalde?

Er is nog hoop! Ik had toen geen werk waar ik genoeg geld mee verdiende. Ik realiseerde mij dat er misschien een oplossing was waarbij alles op zijn plek zou komen. Maar in het begin toen ik de eerlijke huurprijs hoorde was ik ook een beetje laks. Ik dacht dat het niet klopte. Ik herinner mij ook dat ik tijdens het onderzoek nog vroeg wat een realistische verwachting was en toen dacht ik: dat kan nóóit. Is het wel veilig? Kom ik hier niet zelf mee in de problemen? Mijn huisgenoten daarentegen hadden er alle vertrouwen in.

Hoe heb je de procedure ervaren?

Geweldig, gewoon geweldig. Alles ging vlekkeloos, als je een vraag had dan kon dat, als je twijfels had of iets wilde delen dan kon je gewoon even kletsen. Het advies was altijd duidelijk, het was gewoon vlekkeloos eigenlijk.

Wat heb jij geleerd van de procedure?

Dat ik in de toekomst sommige situaties beter uit moet zoeken voordat ik een conclusie trek. Moeten we dit wel doen? Gaat dit wel werken? Ik zou daarin wat meer openminded willen zijn. Je mag je best wel wat meer verdiepen in wat mogelijk kan zijn in plaats van je te laten leiden door angst.

Wat hoop jij dat de verhuurder heeft geleerd van de procedure?

De manier waarop de verhuurder met ons communiceert roept bij mij weinig positieve emoties op. Ik hoop dat ze stilstaat bij het motto “wie goed doet, goed ontmoet” en begrijpt dat je meer bereikt als je met anderen een eerlijke weg inslaat. Als verhuurder mag je ook best een luisterend oor hebben voor je huurders.