Huurdokters

HUURDOKTERS

dec. 09, 2020

Een huisjesmelker is ook maar gewoon een verhuurder

In zijn column over de Prins Bernhard-belasting (NRC 2 december 2020) wijst columnist Ewoud Sanders op een “opmerkelijk taalverschijnsel: de meeste mensen huren of bezitten een huis, rijke investeerders hebben pandjes.” Dit is inderdaad een opvallend verschijnsel en bovendien staat het niet op zichzelf. Als het over de huurmarkt in Nederland gaat valt dit zien we dit fenomeen herhaaldelijk. Laten we eens kijken wat de functie en het effect hiervan is.

Waarom hebben we het bij grote, soms malafide, verhuurders altijd over pandjes en niet over huizen? En wat is het verschil? Het verschil is moeilijk uit te leggen maar voor veel mensen wel invoelbaar. Een huis is om in te wonen en is daarmee iets waardevols, niet in de zin van geld, maar omdat het belangrijk is voor persoonlijk welzijn. Het is iets dat iedereen nodig heeft als dak boven zijn hoofd. “Huis” is bovendien nauw verwant met “thuis” en roept daarmee een gevoel van warmte en menselijkheid op. Logisch, een huis om in te wonen is immers een mensenrecht.
Een “pandje” of “pandjes” klinkt daarentegen, alleen al doordat het een verkleinwoord is, veel minder belangrijk. Het geeft aan dat er veel meer van is, en hoe meer er van iets is, hoe minder waardevol het wordt. Een pand(je) roept weinig tot geen persoonlijke associaties op en is weinig sympathiek. Wat geldt voor de pandjes van de pandjesbaas geldt ook voor het vastgoed van de vastgoedbelegger. Het is afstandelijk en onpersoonlijk en raakt niet direct aan het humane zo als wonen dat doet. 
Het is een vorm van framing die de beeldvorming sterk beïnvloed. Dat gebeurt soms duidelijk en bewust, bijvoorbeeld toen onder leiding van de VVD het Ministerie van Volkshuisvesting werd opgeheven en voortaan werd gesproken over woningmarkt. Maar ook vaak onbewust als termen gemeengoed worden in de media en in de maatschappij. Het gebruik van onpersoonlijke terminologie lijkt gepaard te gaan met de ontwikkeling dat we als samenleving steeds meer lijken te vergeten dat een huis om in te wonen in eerste instantie een mensenrecht zou moeten zijn en niet een beleggingsobject.   Naast dat hun activiteiten onpersoonlijk gemaakt worden, worden verhuurders in de taal van de media ook gedemoniseerd met een term als huisjesmelker. Met dit taalgebruik raken de rechten en verplichtingen die te maken hebben met het menselijke aspect van wonen (deugdelijkheid, huurprijs, niet dakloos zijn) gevoelsmatig verder verwijderd van belegger, huisjesmelker en pandjesbaas. Door over verhuurders te praten in termen die we niet associëren met verantwoordelijkheid gaan we ze onbewust ook steeds minder verantwoordelijk houden. Bovendien doen we veel verhuurders die hun plichten wel respecteren met zulke benamingen uiteraard tekort.

Door over woningverhuur en verhuurders te spreken in afstandelijke en onpersoonlijke termen normaliseren we een gebrek aan maatschappelijke verantwoordelijkheid. We normaliseren het gebruik van woningen als beleggingsobject en we reduceren gevraagde huurprijzen tot een zakelijke kosten-baten afweging in een schaarse markt waarin geen sociaal rekenschap meer wordt gegeven. Zo normaliseren en accepteren we toenemende maatschappelijke onverantwoordelijkheid van verhuurders (die doen toch wat ze willen) enerzijds en huurders (die kunnen er toch niks aan doen) anderzijds.
Al is het iets gevoelsmatigs, de woorden die we kiezen beïnvloeden onze beeldvorming en daarmee ons gedrag. Toch blijft een huurovereenkomst tussen huurder en verhuurder in feite een zakelijke relatie, waarin beide partijen hun rechten en hun plichten hebben. Een lakse student en een malafide pandjesbaas zijn voor de wet nog altijd gelijk. Om dat te benadrukken is die relatie tussen huurder en verhuurder juist gediend met waardevrije termen.
Vasthouden aan evenwichtige termen als huurder en verhuurder helpt dus om te benadrukken dat beide partijen iets van elkaar mogen verlangen en dat beide partijen elkaar hebben te respecteren. Het houdt de drempel om onevenwichtigheid te herkennen en om actie te ondernemen laag, indien contractuele of wettelijke afspraken niet worden nagekomen. Dat is wat we nodig hebben in een gelijkwaardige maatschappij. Uiteindelijk is een huisjesmelker ook maar gewoon een verhuurder, die voor de daarbij behorende rechten en plichten is gebonden aan de  wet.
Heb jij vragen over jouw rechten en plichten en die van jouw verhuurder of wil je een  gratis huurprijscheck? Meld je dan aan via onderstaande knop !

Hoeveel borg mag een verhuurder vragen?

door Florian Hijlkema • 19 feb., 2024
De nieuwe wet goed verhuurdersschap regelt dat jij jouw waarborgsom binnen veertien dagen terug zou moeten krijgen. Heb jij de borg nog niet ontvangen en wil jij dat wij jou daarbij gaan helpen, neem dan vrijblijvend contact met ons op en dan vertellen wij wat wij voor jou kunnen doen!

Wat zegt PVV?

door Timmy Star • 21 nov., 2023
Op woensdag 22 november mag jij weer naar de stembus. De woningmarkt is deze verkiezing een van de grootste thema’s en je zou dus zeggen dat elke partij een uitgebreid plan heeft om de wooncrisis op te lossen. Wij kunnen ons voorstellen dat jij niet alle verkiezingsprogramma’s door gaat lezen dus hebben wij dat deels voor je gedaan. Om de keuze wat makkelijker te maken en om te kijken wat de verschillende partijen gaan doen voor jouw huurrechten, plaatsen wij tot de verkiezing elke dag een samenvatting van de voornemens met betrekking tot de huurmarkt per partijprogramma. Vandaag kijken wij welke plannen Partij voor de Vrijheid heeft met betrekking tot jouw positie als huurder .
Partij voor de Dieren

Wat zegt Partij voor de Dieren?

door Timmy Star • 21 nov., 2023
PvdD wil dat de rechten van huurders boven de belangen van investerders worden gesteld. Het heeft duidelijke plannen om de rechten van huurders te waarborgen en om leegstaand aan te pakken. Nieuwe woningen het liefst in leegstaande panden en bijbouwen met het oog op een klimaatneutrale toekomst.
Share by: